32. niedziela zwykła - B |
Dzban mąki nie wyczerpie się.
(1 Krl 17,14)
1 Krl 17,10-16;
Hbr 9,24-28;
Mk 12,38-44
Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XXXII Niedzielę Zwykłą.
Historię Eliasza i wdowy z Sarepty Syjońskiej można uznać za zwykłe opowiadanie biblijne. Jeśli jednak przyjrzymy się bliżej tej opowieści, zadziwić nas może wiara, z jaką wdowa zaufała Eliaszowi, a Eliasz Bogu. Oto bowiem od dłuższego czasu była susza, ludzie cierpieli głód. Przyszedł Eliasz do pewnej wdowy i poprosił o jedzenie. Dał słowo, że Bóg będzie uzupełniał dzban mąki i baryłkę oliwy przez cały okres suszy.
Wielka jest wiara, z jaką wdowa zaufała Eliaszowi. Pokazuje ona, w jaki sposób mamy ufać Bogu w sprawach czysto ludzkich, przyziemnych. Sam Jezus mówił, byśmy zbytnio nie troszczyli się o jedzenie, picie i ubranie. Bóg będzie się o to troszczył, a my mamy być Mu wierni i zaufać Jego miłości.
W naszym życiu jest czasem różnie z zaufaniem Panu. Bardzo często zabiegamy o drobne i zupełnie nieważne rzeczy, a omijamy to, co jest naprawdę ważne. Na przykład coraz więcej jest rodziców, którzy całkowicie poświęcają się karierze zawodowej, a ich dzieci są pozostawione przez wiele godzin bez odpowiedniej opieki. Po to, aby jeść lepszej jakości jedzenie i ubierać się w lepsze ubrania, rodzice nie poświęcają dzieciom potrzebnego dla ich rozwoju i dobrego wychowania czasu. Nie chodzi o to, by się nie przejmować jedzeniem, piciem i ubraniem. Rzecz w tym, aby wartości przyziemne nie przysłoniły nam duchowych, czyli tego, co jest najważniejsze.
Przemyślę w tym tygodniu:
1. Czy nie troszczę się zbytnio o dobra doczesne?
2. Czy wystarcza mi to, co mam?
3. Czy ufam bezgranicznie Bogu?
Tekst i audio: Kajetan Rajski
Video komentarz: www.paulus.org.pl