| Posypani popiołem |
Wyjątkowa środa. Posypią nam głowę popiołem, przypomną, że jesteśmy prochem ziemi. Prochem, z którego można się odrodzić, można stać się lepszym.
Ten popiół przypomina mi Feniksa. Feniks ginie w płomieniach ognia, pozostaje z niego popiół, by po chwili urodził się pisklak – nowe życie.
Jak podobnie jest z nami. Stajemy przed kapłanem, który naszą głowę posypuje popiołem, to znak, że należymy do Boga, że przed nim nie musimy się niczego obawiać, przed nim nie musimy udawać lepszych. Jesteśmy mali, grzeszni, jesteśmy prochem, ale jesteśmy prochem w rękach Boga, który nigdy nas nie wypuści z rąk i stale będzie nas nosił na swoich dłoniach.
Schylając głowę przed kapłanem, pochylmy się w pokorze przed Bogiem, naszym Ojcem i Zbawicielem i z powagą wejdźmy w okres Wielkiego Postu.
Asik
liczba odsłon: 1986 | dodano: 2009-02-25 13:15:24
Tweetnij
Profil na FB
