| 1. niedziela Wielkiego Postu A |
(Rdz 2, 7)
Rozważanie w wersji audio!
Rdz 2,7-9;3,1-7;
Rz 5,12-19;
Mt 4,1-11
Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na I Niedzielę Wielkiego Postu.
Bóg, jak mówi dzisiejsze pierwsze czytanie, w początkach istnienia człowieka tchnął w niego życie duchowe. Dał mu duszę, rozum i wolną wolę, sumienie i uczucia. Posiadanie duszy czyni nas podobnymi do Boga.
Przede wszystkim jednak fakt, iż mamy duszę, odróżnia nas od zwierząt. Wbrew pozorom wszystkie dyskusje na temat aborcji, eutanazji, zapłodnień in vitro zaczynają się właśnie od rozmowy na temat tego, czy człowiek jest zwierzęciem, czy nim nie jest. Dlatego też wielu współczesnych pseudonaukowców próbuje wmówić nam, że człowiekiem kierują instynkty, że w rzeczywistości jest tylko doskonalszym zwierzęciem, że nie czuje, tylko o jego życiu decyduje „Natura” (która stała się niejako bożkiem pseudoekologów).
Jeśli człowiek przyjmie, że jest zwierzęciem, można mu wówczas wmówić, że eutanazja nie jest zła. Wszak usypiamy zwierzęta, które są stare, schorowane, by nie cierpiały. Aborcja też nie jest zła. Przecież trzeba odpowiednio kierować gatunkiem, by nie było go za dużo ani za mało, by ekosystem się nie zachwiał. Zapłodnienia in vitro, klonowanie i inne eksperymenty na komórkach ludzkich w takim ujęciu są tylko próbami ulepszenia naszego gatunku. Wszak eksperymentujemy na zwierzętach i roślinach, by wyeliminować u nich niedoskonałości i uczynić je bardziej przydatnymi dla człowieka. Zatem możemy eksperymentować także na gatunku ludzkim…
Jeśli uda się wmówić człowiekowi, że jest zwierzęciem, to będzie on zmierzał do usunięcia na dalszy plan daru otrzymanego od Boga, jakim jest dusza.
Przemyślę w tym tygodniu:
1. Czy mam świadomość, że jestem jednym z najdoskonalszych stworzeń Boskich?
2. Czy w rozmowach staję w obronie życia i chrześcijańskich wartości?
3. Czy dostrzegam różnice pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem?
Kajetan Rajski
Rz 5,12-19;
Mt 4,1-11
Duchu Święty, przyjdź!
Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na I Niedzielę Wielkiego Postu.
Bóg, jak mówi dzisiejsze pierwsze czytanie, w początkach istnienia człowieka tchnął w niego życie duchowe. Dał mu duszę, rozum i wolną wolę, sumienie i uczucia. Posiadanie duszy czyni nas podobnymi do Boga.
Przede wszystkim jednak fakt, iż mamy duszę, odróżnia nas od zwierząt. Wbrew pozorom wszystkie dyskusje na temat aborcji, eutanazji, zapłodnień in vitro zaczynają się właśnie od rozmowy na temat tego, czy człowiek jest zwierzęciem, czy nim nie jest. Dlatego też wielu współczesnych pseudonaukowców próbuje wmówić nam, że człowiekiem kierują instynkty, że w rzeczywistości jest tylko doskonalszym zwierzęciem, że nie czuje, tylko o jego życiu decyduje „Natura” (która stała się niejako bożkiem pseudoekologów).
Jeśli człowiek przyjmie, że jest zwierzęciem, można mu wówczas wmówić, że eutanazja nie jest zła. Wszak usypiamy zwierzęta, które są stare, schorowane, by nie cierpiały. Aborcja też nie jest zła. Przecież trzeba odpowiednio kierować gatunkiem, by nie było go za dużo ani za mało, by ekosystem się nie zachwiał. Zapłodnienia in vitro, klonowanie i inne eksperymenty na komórkach ludzkich w takim ujęciu są tylko próbami ulepszenia naszego gatunku. Wszak eksperymentujemy na zwierzętach i roślinach, by wyeliminować u nich niedoskonałości i uczynić je bardziej przydatnymi dla człowieka. Zatem możemy eksperymentować także na gatunku ludzkim…
Jeśli uda się wmówić człowiekowi, że jest zwierzęciem, to będzie on zmierzał do usunięcia na dalszy plan daru otrzymanego od Boga, jakim jest dusza.
Przemyślę w tym tygodniu:
1. Czy mam świadomość, że jestem jednym z najdoskonalszych stworzeń Boskich?
2. Czy w rozmowach staję w obronie życia i chrześcijańskich wartości?
3. Czy dostrzegam różnice pomiędzy zwierzęciem a człowiekiem?
Kajetan Rajski
liczba odsłon: 1463 | dodano: 2011-03-13 13:55:42
Tweetnij
Profil na FB
