Prorocy pilnie poszukiwani

Chciałoby się napisać:  jakie czasy, tacy prorocy. Dziś, mówiąc nieco żartobliwie, świat szuka „proroczków”, a nie proroków. Szuka się wiadomości o przyszłej pogodzie, przyszłych spadkach lub wzrostach ekonomicznych, zwyżkujących lub spadających akcjach, o dobrze lub źle się zapowiadających się znajomościach. Bóg posyła prawdziwych proroków, czy jednak jesteśmy gotowi ich słuchać? Więcej, czy my jesteśmy gotowi przyjąć powołanie proroka? Człowieka, który głosić ma słowa Boże i dać świadectwo prawdzie w każdym czasie i miejscu. Nie jest to łatwe zadanie, może nas przerastać chwilami i obnażać nasze lęki i zahamowania. Jednak jest z nami Ten, Który jest Barankiem i Lwem. Ten, Który zwyciężył szatana i śmierć. Nie mamy się co łudzić, nie prowadzimy walki z „ciałem, ale ze Zwierzchnościami” (por. Ef 6, 12), z nami jednak jest Ten, Który „nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne” (Mk 1,27). Miejmy odwagę przyjąć Jego moc i miłość, byśmy dali światu to, czego dziś najbardziej potrzeba: prorockie życie, które pobudza innych do uwierzenia i zawierzenia.

Osobiste „wynurzenia”

Tym razem mniej ogólnie, a bardziej osobiście, w kontekście powołania zakonnego. Najsmutniejszy widok dla mnie, to sfrustrowana siostra zakonna i wiecznie narzekający ksiądz lub zakonnik. Także i ja naśladuję czasem ten sposób bycia, ale nie jest mi z tym dobrze. Gdybyśmy tak przyjęli ten sposób bycia, jak o tym mówi św. Paweł: „człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jakby się przypodobać Panu”. Wielu z nas stara się o to, ale wielu też słabnie, pozostaje osamotnionymi w swojej walce. Marzy mi się takie forum, gdzie zakonnicy i księża mogliby się wzajemnie wspierać. Ci, co odeszli, mają taką możliwość, a ci, co walczą, co starają się być wierni? Jedno dobre słowo, świadectwo kogoś, kto uczciwie się zmaga i doświadcza mocy Bożej iluż z nas mogłoby pomóc w trudnej chwili. Panie, daj nam dobrych przyjaciół, byśmy wspierali się w drodze i szli wiernie za Tobą.

s. Filipa UK

Komentarze