W Tobie jest światło

    „To zatem mówię i zaklinam [was] w Panu, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem, umysłem pogrążeni w mroku, obcy dla życia Bożego, na skutek tkwiącej w nich niewiedzy, na skutek zatwardziałości serca”. (Ef 4,17-18)

    „Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów”. (Kol 1,12-14)

Uznać własną ciemność

    Czy to jest naturalne, że jeden człowiek drugiemu brudzi twarz błotem i w tym stanie, każe jeszcze iść przez miasto do sadzawki, dla obmycia się? Czasem Bóg pozwala, abyśmy zostali upokorzeni, przez czyjś niesprawiedliwy osąd, przez nieżyczliwe wytknięcie naszych słabych stron. Drobne upokorzenia jeszcze bardziej nas dotykają, niż jakieś ogromne, o których wszyscy wiedzą i nam współczują. Chciałabym w takich chwilach zachować się jak ten niewidomy. Spokojnie, bez złorzeczenia tym, którzy mnie oczernili, w zaufaniu do Jezusa, iść do źródła. Pozwolić się obmyć wodom Bożej miłości i łaski. Jeśli w ten sposób przeżywamy takie chwile, mamy szansę odkryć to co naprawdę jest ważne w życiu. Wtedy Bóg oczyszcza nasze intencje, motywacje, pragnienia. Wtedy możemy powtórzyć za Mądrością Syracha: „On jest wszystkim” czego potrzebujemy (por. Syr 43,26-33).

Niebezpieczeństwo otwartych oczu

    Po historii niewidomego opisanej w tym fragmencie Ewangelii widać wyraźnie, że „widzenie” bywa ryzykowne. Człowiek, który pozwolił, by Jezus otworzył mu oczy, staje się jakoś niebezpieczny dla otoczenia. Widzi jaśniej i więcej, nie daje się zbyć tak łatwo, zadaje trudne pytania. Człowiek związany z Chrystusem myśli, czuje i pyta odważnie, nie ma gotowych odpowiedzi na wszystko, ale też nie udaje, że pewnych pytań nie można zadać. Jest to człowiek szukający prawdy. Jeśli ktoś decyduje się wejść na tę drogę, musi pamiętać, że prędzej czy później doświadczy samotności (nawet rodzice niewidomego nie odważyli się go bronić), ale nie jest to samotność goryczy lecz raczej taka gdzie doświadcza się Bożej obecności (por. 2 Tm 4,16-18). Jezus usłyszawszy, że wyrzucili go precz, wyszedł mu na spotkanie i objawił tajemnicę Syna Człowieczego.

Komentarze