Głos Boga

Motyw głosu Boga występuje dziś we wszystkich czytaniach, choć w Dziejach Apostolskich jest on niejako ukryty. W pierwszym czytaniu mowa jest o sposobie, w jaki Sługa Jahwe będzie do nas przemawiał: „Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze.”(Iz 42,1). Jest to zatem głos pełen mocy, ale i łagodny. Nie odbiera nam wolności, ale też nie sposób mu się oprzeć.  W Dziejach Apostolskich ze względu na usłyszany głos i polecenie Piotr przychodzi do domu Korneliusza (poganina) i głosi Dobrą Nowinę o Jezusie. Wreszcie w Ewangelii głos Boga ujawnia prawdę o Jezusie.  Głos Boga – jak go usłyszeć, kiedy się odzywa, przemawia do nas? Sporo osób twierdzi, że aby usłyszeć ten głos potrzeba ciszy. To prawda, ale jeszcze bardziej niż ciszy potrzeba postawy słuchania i uczciwości wewnętrznej. Uważne nadstawianie uszu pozwala usłyszeć Boga, gdy mówi w ciszy, ale także, gdy mówi przez wydarzenia i ludzi, których stawia na naszej drodze. Kiedy sprawy toczą się po naszej myśli, albo gdy dzieje się zupełnie inaczej. Kiedy ludzie mówią nam dobre rzeczy i wtedy, gdy mówią nam to, czego nie chcemy usłyszeć. Wewnętrzna uczciwość pozwala wśród tych głosów rozpoznać Boży głos. Jeśli tylko uczciwie szukamy, On nie pozostawi nas bez odpowiedzi.  

Więzienie

Sługa Jahwe zostaje posłany, aby otworzył oczy niewidomym, ażeby z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności (por. Iz 42,7). Gdy przeczytałam to zdanie stanęły mi przed oczyma różne sceny z filmów, gdzie jakiś człowiek przebywa w więzieniu. Pomyślałam o tym, co przeżywają takie osoby, przypomniałam też sobie niektóre chwile z mojego życia, gdy czułam się jak w potrzasku i tęskniłam za swobodą i niezależnością. Do więzienia niestety można się przyzwyczaić, wtedy nie szuka się sposobu wyjścia, tylko przystosowuje do panujących warunków. Chrystus przynosi mi wolność, czy jednak chcę przyjąć ten dar? Czy mam w sobie odwagę pójścia za Nim?

Komentarze