Porzucić własne odczucia

Co czuł św. Piotr, kiedy Jezus tak ostro zareagował na jego sugestię? Przecież chciał dobrze! Nawet jak najlepiej, dla swojego Mistrza. Jak widać nie zawsze chodzi o to, by było najlepiej, ale zawsze o to, by było po Bożemu. Co ostatecznie oznacza, że dla nas jest wtedy NAJLEPIEJ. Ilu z nas na miejscu św. Piotra zniechęciłoby się, ilu powiedziało, że to przesada, że Jezus nie ma prawa tak mnie traktować. A Piotr? Ewangelista nie zanotował żadnej jego odpowiedzi, żadnego tłumaczenia, żadnej próby obrony. Piotr poszedł za Jezusem i była to jak widać decyzja trwała. W spotkaniu z Jezusem usłyszał prawdę i przyjął ją, choć to słowo głęboko musiało dotknąć jego serca. Słowo Boga jest jak miecz i jak młot kruszący skały (por. Jr 23,29). Obyśmy i my umieli stać wobec tego Słowa uczciwie, otwarcie i z pokorą. Obyśmy byli słuchaczami gotowymi pójść za tym Słowem, dokądkolwiek będzie chciało nas poprowadzić.

Sprzeciw wobec cierpienia

Czymś naturalnym jest, że pragniemy za wszelką cenę uniknąć cierpienia. Sprzeciwia się wobec niego nasze ciało i psychika. Gdy Piotr wypowiadał swój sprzeciw wobec słów Jezusa i słuchał Jego odpowiedzi, musiał zapewne odczuwać to, co prorok Jeremiasz: „I powiedziałem sobie: nie będę Go już więcej wspominał, ani mówił w Jego imię! Ale wtedy zaczął trawić moje serce jakby ogień nurtujący w moim ciele. Czyniłem wysiłki by go stłumić, lecz nie mogłem” (Jr 20, 9). Jest to droga każdego z nas: sprzeciw – walka – ogień – zgoda. Zgoda aż do słów: „chcę dać swoje ciało na ofiarę Bogu przyjemną, jako wyraz rozumnej służby Bożej” (por. Rz 12,1). To doświadczenie zawsze jest dla nas ciemnością, rozgrywa się inaczej, niż byśmy to sobie wyobrażali. Krzyż zawsze przychodzi niespodziewanie i niekoniecznie tak, jak byśmy tego chcieli. To tu dochodzi do spotkania twarzą w twarz z Bogiem Żywym, to wtedy można powtórzyć za Hiobem: „Dotąd Cię znałem ze słyszenia, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem” (Hi 42,5). Szczęśliwy, kto przed tym spotkaniem nie ucieka, ale pozwala się przemieniać Bożej miłości, by nie żyć już według wzoru tego świata, ale według wezwania Bożego.

Komentarze